En dan................gaat de reis beginnen. Deze dag begint met een ander gevoel dan andere dagen. Spullen en fiets voor het laatst geïnspecteerd, alles eraan gehangen, verschillende telefoontjes met de beste wensen gehad. Dan afscheid van Ilona en Frank, en Dennis die een toepasselijk plaatje aangevraagd had; Bicycle van Queen. Dan naar Huize Vroenhof voor de H.Mis en het formele afscheid. Het was een geweldige aangelegenheid en dat allemaal voor ons. Veel mensen, genietend, traantje weg pinken, emotie, beschermengeltjes en de beste wensen van iedereen die er was. De hele dag was het maar klimmen en dalen met een stevige tegenwind. Ondanks de aanwezige bewolking toch droog gebleven. Vertrek 11.00 uur, gestopt 18.30 uur, 5.53 uur gefietst, 80 km afgelegd.

Toen we wakker werden regende het nog steeds en het uitzicht was een en al laag hangende bewolking. Dus mochten we onze regenkleding testen. Na een lange afdaling tot Targon regende het en daarna was het bij tijd en wijle droog. De route door het dal van Lienne tot aan Lierneux was een en al prachtige natuur. Vanaf Lierneux ging het steil omhoog, wat volgde waren verschillende klimmen van twee tot drie kilometer lengte. Na Langlire tot zelfs op 575 meter. Hierna blijft het op en neer gaan gevolgd door een mooie route langs de Ourth. Daarna door een bosrijk gebied met grootte hoogteverschillen. Dit duurt tot in Bastogne. Hij denkt in dit gebied op te schieten rekent zich mis. In Bastogne onderdak gezocht en gevonden. Jolanda houd zich tot vandaag heel goed. Kan alleen maar respect voor haar uitspreken, alle heuvels worden rijdend bedwongen en ze houd de snit er goed in. Het was prachtig maar heel pittig met een fiets van 17 kilo en 18 kilo bagage. Het besef van een lange reis maken dringt op een of andere manier nog niet goed door. We leven in een roes en het voelt alsof we een fietstocht houden van plek naar plek. Op het laatste stuk was er nog een traktatie: regen. Vertrek 9.00 uur, gestopt 17.15 uur, 5.43 uur gefietst, 80 km afgelegd.

Vertrokken uit Bastogne met een al nattigheid. Het bleef maar regenen met natuurlijk....tegenwind en daarbij een landschap dat zoals voorgaande dagen continu op en neer ging. Toen we 37 kilometer nog geen koffiegelegenheid tegen waren gekomen zijn we in Les Fosses gestopt bij een bushuisje en dit voor een uur bezet. Broodjes gegeten bij zelfgemaakte soep en natuurlijk lekkere koffie. Toch wel handig zo een gasbrandertje. Na weer wat beklimmingen kregen we ook een tweetal lange afdalingen. Uiteindelijk kwamen we uit bij de Abdij van Orval. Het regende nog steeds pijpenstelen. Snel een stempel gehaald en toen twee honderd meter verder gegaan voor ........KOFFIE. Daar kwamen we een ex-peregrino tegen. Hans van Aalten uit Arnhem, hij was tien jaar geleden naar Santiago geweest en vierde dit nu met een rit van Maastricht naar Montmedy visa versa. Toen we weer op pad wilden kwamen Lau en Nelly de Graaff uit Waalwijk aan fietsen, ook op weg naar Santiago en op zoek naar koffie. We hebben in Avioth de oude kathedraal bezocht en toen door naar Montmedy. Na een fikse beklimming van 2 kilometer aan 12 procent was dit een leuk toetje. Toen we een adres hadden gehaald voor overnachting bij de tourist office mochten we terug naar beneden in de stad. Het was een regenachtige tocht door een prachtig landschap waar iets meer beweging was dan voorgaande dagen. Vertrek 9.25, Gestopt 18.00 uur, 5.30 uur gefietst, 81 km afgelegd.

Vanochtend vertrokken onder een zwaar bewolkte hemel. De dreiging van een stevige bui was de hele dag aanwezig. Af en toe was er wel een lekje in de bewolking maar dat was draaglijk. Na wat koffie in Dun sur Meuse zijn we gestopt in Romange s/s Montfaucon. Hier is een American Cemetery met bijna 15.000 graven. Het is een keer zo groot als het Amerikaans kerkhof in Margraten. Heel indrukwekkend. Onderweg weer in bushok gekraakt en hier wat gegeten en gedronken omdat er onderweg nagenoeg niets van horeca aanwezig is. Het is een blijft een probleem om iets te vinden om te eten of te drinken maar ook om te overnachten. Daarom zijn we vandaag eerder gestopt omdat op het vervolgtraject pas wat in Chalon sur Champagne te vinden is. We hadden dus de keus: nog 70km verder of stoppen. Dit afgezet tegen de morele gesteldheid en het gevoel van nog eens zoveel kilometer zijn we gestopt op deze Christelijke feestdag. We zijn maar gaan douchen en kleren uitwassen. Daarna een wijntje genomen in de Bar en Leo Jansen uit Swolgen getroffen die op weg was naar huis. Hij wilde ook naar Santiago maar had er genoeg van na 10 dagen regen. 9.05 vetrokken uit Montmedy, Gestopt in Varennes en Argonne om 14.15 uur, 3.56 uur gefietst, 61 km afgelegd.

Vanochtend van een echt frans ontbijt genoten. Dit soort dingen maak je maar zelden mee. Tafel met de ringen van de drankglazen van de dag ervoor nog op, tafelkleedje erover, bord en kop erop, mes en lepel erbij wat brood koffie en jam en klaar is kees. De vrouw des huizes kwam in de peignoir naar beneden en achter de bar haar haren in model brengen en ging vrolijk met koffie zitten bij de eerste klanten van de dag. Waar vind je dit nog?????? De rit begon meteen met een stevige klim. Na deze beslecht te hebben bleven we op een glooiend terrein rijden. Op en neer met ook vlakke stukken met zeer weidse blikken in een mooie omgeving, alleen maar velden, velden, velden en grote silo's. In het dorpje HANS uiteraard gestopt en foto's gemaakt. Tussendoor een hapje gegeten en een bezoek aan de kolossale Basiliek van L'epine. De is in relatie tot de grootte van het dorp inderdaad kolosaal te noemen. Hier ook weer een "tampon" (stempel) gehaald. Het is de hele dag droog geweest en vanaf 13.00 uur heeft de zon zich zelfs laten zien. We konden vandaag ook niet verder dan 70 km. daar er te weinig faciliteiten onderweg zijn om te overnachten. Het voordeel is dat we wel tijd en ook de mogelijkheid hadden om de site bij te werken. Hebben alle ondersteunende berichtjes kunnen lezen op de site. Het is nagenoeg onmogelijk om iedereen wat terug te berichten maar hopen dat dit voldoende is. Het geeft ons in ieder geval heel veel steun. Het is ook prettig dat het "thuisfront" zo met ons mee leeft. Vertrek vanuit Varennes en Argonne om 8.45 uur, Gestopt om 15.45 uur, 4.36 uur gefietst, 72 km afgelegd.

Vanochtend om 8.25 uur vertrokken uit Chalon en Champagne. Het was niet echt warm en de bewolking was er weer maar het was wel droog. Op tijd vertrokken omdat we door wilden rijden naar Troyes. Van begin af aan liep het goed. Glooiend landschap met wederom zeer uitgestrekte velden. Hele grote silo's en gewasdrogerijen bepaalden mede het landschapsbeeld. De wind was ons ook goed gezind; of schuin van achteren of geen wind. Bij het begin van de middag werd het drukkend warm. De windjacks konden uit en later ook de afritsbare beenstukken. Zoals eerder gezegd de horeca is hier zeer dun gezaaid. Na 72 kilometer was de eerste gelegenheid voor een kopje koffie. Hier zijn we om 13.40 uur gestopt en een grande café au lait genomen. In Troyes een onderkomen gezocht waar we om 16.15 uur op de kamer waren. Ondanks de voorgenomen afstand van 98 km is het goed gegaan vandaag. Op het laatst toch wat last van zadelpijn (pien an de vot). Hebben de kleren uitgewassen en gedroogd in handdoek en met behulp van mechanisch verkregen warme lucht (föhn). Hebben een bezoek gebracht aan de gigantische Basiliek en zijn een stempel wezen halen bij pastoor. Daarna wat geflaneerd en gaan eten. Tijdens het eten hebben Ursula en Bernadette aus der Schweiz getroffen. Zij waren zeer onder de indruk van onze onderneming en hebben spontaan gesponsord. Vertrek 8.25 uur, Gestopt 16.15 uur, 5.30 uur gefietst en 98 km afgelegd. Totaal tot nu toe 475 km.

Na een welverdiende nachtrust zijn we om 9.00 uur op pad gegaan. Onze vrienden waren hierbij ook aanwezig: bewolking en regen. Vandaag was er in ieder geval meer beweging om ons heen dan voorgaande dagen. Meer mensen gezien en dorpen korter op elkaar. Dorpjes waren wel al wat moderner wat bouw betreft. Veel opgeknapt en nieuwbouw. Ook de wegen waren goed. Het was wel weer wat heuvelachtiger. Met name op het einde: het venijn zat dus in de staart. Vanaf half een was het droog en kon de regenkleding uit. Het zonnetje heeft zich zelfs nog even latten zien, maar was ook gauw weer weg. Temperatuur was wel lekker om te fietsen. Het landschap was minder uitgestrekt door meer heuvels en dalen. Van akkerbouw ging het rond Lingrelles over in een wijnbouwgebied. Chablis Bourgogne was hier lekker uit eigen streek. Was een rustige zondag. Vertrek 9.05 uur, gestopt 16.45 uur, gefietst 5.15 uur, 85.3 km afgelegd.

Eindelijk met goed weer kunnen vertrekken. Temperatuur was goed en het zonnetje scheen in alle vrolijkheid. Dus van begin af aan: korte broek en korte mouwen. Stempel gehaald in Kathedraal St Pierre. Dit kon pas vanaf 9.00 uur, maar een begrijpelijke geestelijke was ons terwille. Na wat zoeken zaten we uiteindelijk op de goede route. Die voerde het eerste stuk langs de rivier de Niver tot bij Mailly-le-Chateau. Dit was een prachtige route langs het water. Rustig, niet druk en compleet nieuw geasfalteerd fietspad. Bij Roches du Sausoirs gestopt en wat foto's gemaakt. Ook de vogels die broeden in deze rotswanden gadegeslagen met verrekijker van MJ (waarvoor nogmaals dank). Het was een prachtig schouwspel zeker als een roofvogel in de buurt kwam. Na een stevige afdaling een gestaag stijgende klim naar Vezelay. Bij het binnen rijden van Vezelay werd het steeds steiler tot bij de kathedraal St Madeleine. Vooral vanuit het dorp omhoog haalde de stijging makkelijk 14 tot 15 procent. VEZELAY het eerste markante punt van onze reis is gehaald!!!!!!!!!! Na dat we voorzien waren van een stempel en een heerlijk salade met het nodige vocht de tocht voortgezet. Zouden eerst een Vezelay blijven maar gezien het tijdstip besloten om tot Corbigny door te rijden. Wederom zat het venijn in de staart. De traktatie was goed te noemen stevig lange klimmen. Vertrek 8.30 uur, gestopt 17.45 uur, 6.11 uur gefietst, 92.2 km afgelegd.

Na het ontbijt en inkoop van drie liter water vertrokken richting Nevers. Na een korte klim kregen we een lekkere lange afdaling, onder een nagenoeg blauwe hemel met een strak zonnetje. Tot Premery was het een mooie weg door dalen en over heuvels. In St Reverien stempel gehaald en wat foto's gemaakt. In Lurcy-le-Bourg hebben we de eerste Santiago de Compostela richtingwijzer gezien. We hebben ook nog enige pelgrims te voet waargenomen. De vele weilanden op de route waren meestal leeg, soms koeien, dan weer stieren of paarden, in ieder geval veel verschillend vee. Verder veel poelen met brullende kikkers die ons hartelijk toezongen als we passeerden. De natuurlijke geluiden waren zo divers dat men niet meer weet, wat bij welk dier hoort. Verder was de hele dag zeer warm, meer dan dertig graden. Bij het klimmen brak het zweet je aan alle kanten uit. Als het regent of koud is denk je waar is de zon. Als de zon er is zoek je zoveel mogelijk de schaduw. Wat willen we nu eigenlijk? Wat is goed of wanneer is het goed. Continu denken als dit, dan dat, of zus of zo. Denk dat dit in het leven ook zo is, wanneer is men tevreden. Bij de vraag welk weertype goed is begint dit denkspel weer. Terwijl we eigenlijk alleen maar hoeven te fietsen, vrij zijn, mogen genieten van de natuur en de omgeving. Eigenlijk kunnen we doen wat we zelf willen. Als je deze keuzevrijheid weer relativeert merk je dat wij mensen het ook weer prettig vinden als bepaalde zaken toch weer geregeld zijn en soms ook geen beslissing hoeven te nemen. Verder valt het op met hoe weinig we toe kunnen. Met wat geld, kleding en een fiets kom je een heel eind. Rond drie uur waren we in het klooster St Gildard in Nevers. Hier gelijk voor twee dagen geboekt omdat we ook een rustdag nemen morgen. Het tweede markante punt NEVERS is bereikt en ook het boekje deel 1 "langs oude wegen" is uit. Au Revoir. Vertrokken 8.50 uur, gestopt 15.00 uur, 4.08 uur gefiets, 64.3 km afgelegd.

Na een van de twee nachten in klooster St Gildard hebben we vandaag een rustdag. Ondanks deze rustdag kregen we toch een sms'je van onze coach die hier dagelijks zorg voor draagt. Deze dag willen we in de Crypte van Bernadette Souribon bezoeken en het klooster verder verkennen. We gaan van alles uitwassen, naar internetcafé en een stadswandeling maken. Verder een kaarsje laten branden voor Frank omdat hij vandaag voor zijn rijbewijs op moet. (is geslaagd, wij zijn trots, proficiat Frank) Verder hebben we het gastenboek gelezen en zeggen dank voor de aanmoedigingen. Het doet ons in ieder geval goed te lezen hoe men met ons mee leeft en benieuwd is naar de verhalen. Het geeft energie. Veel liefs van Hans en Jolanda aan allen. Vertrokken: niet, gestopt ook niet, 5 km gewandeld.

Na de Loire brug was het zoeken. Maar uiteindelijk komt meestal alles weer goed, zo ook deze keer. We kwamen weer op de route. Het is soms lastig in een vreemde stad om de goede weg in het drukke verkeer te vinden. Meestal wordt je verwezen naar kleine tusssendoorweggetjes. En die schiet je meestal snel voorbij. Eigenlijk zou je op die momenten vier ogen moeten hebben. Na Saussion (waar we wat lekkers gekocht hadden) kwamen we twee mannen tegen uit Neunen bij Eindhoven. Zij hebben met ons opgefietst en bijgekletst tot in Neuilly-en-Dun waar wij koffie gingen drinken. Tijdens koffie drinken dook plotseling Herben Dijksta uit Nijmegen met zijn karretje weer op. Hadden hem eerder getroffen in Nevers Jolanda heeft al twee dagen flink last van haar linkerbovenbeen. Met wat pijnstillers, kinesiotape en wat zalf sleept ze zich er doorheen. Na de middag is het drukkend warm en zit er wat onweersdreiging in de lucht. In de loop van de middag heeft zich dat echter weer opgelost maar warm bleef het wel. Het laatste gedeelte vandaag was een stuk lastiger dan het eerste. Veel kikkers, ooievaars en de koekoek waren onze natuurlijke beloning. Zo ook verschillende roofvogels die rondcirkelden en gebruik maakten van de thermiek. Het blijft een gracieus schouwspel. Vandaag terecht gekomen in een echt Pellegrino onderkomen. Een klein hotel dat ingericht was hierop. Gelijk bij aankomst moesten we een lijst invullen en een foto maken voor hun verzameling. Het was eenvoudig en goed. Vertrokken 8.55 uur uit Nevers, gestopt om 17.45 uur in le Chatelet, 5.59 uur gefietst, 105.1 km afgelegd.

Om 8.50 uur uiteindelijk vertrokken uit ons pellegrino onderkomen in le Chatelet. We moesten nog een foto maken voor de zaak zodat de eigenaar deze bij zijn verzameling kon voegen. Daarna op toer en..........verkeerde afslag genomen. Na enkele km's bleek dat we enigszins uit koers waren. Na enig beraad, puzzelwerk en de weg vragen in het Frans toch via een sluipweg weer op de route gekomen. Met Jolanda ging het een stuk beter vandaag. Haar pedaaltred was bijna weer als vanouds, dit onder het genot van paracetamol en Ibuprofen. Mogelijk dat de voortvarendheid van het begin hierin verscholen lag. Maar wie zal dit ooit weten. De route van vandaag gaf verschillende monumenten prijs. Verschillende ervan hebben we bezocht. Hier zijn nog veel monumenten bewaard gebleven. Je gelooft soms je ogen niet. Dat mensen hierin nog een eucharistieviering houden. Dit zou bij ons lang gerestaureerd zijn of moeten worden. Maar ja, dit is Nederland niet, maar Frankrijk. Gaandeweg de dag werd het steeds heuvelachtiger. Op het laatst zelfs tot vervelens toe, niet een stukje vlak. Alleen maar op een neer. Men is sneller beneden dan boven hierdoor heb je het gevoel dat je de hele tijd alleen maar bergop rijd. De mooie goudkleurige korenvelden met de blauwe korenbloemen en de rode klaprozen gebroederlijk naast elkaar gaf een mooie afwisseling in het overwegend groen landschap. In de loop van de middag telefonisch een onderkomen voor de nacht gereserveerd in ons beste Frans. Bij aankomst bleken het Nederlandse eigenaars te zijn! Was wel makkelijk om de rest te regelen. Na het douchen genoten van een heerlijke Plat du Jour met een rood wijntje en koffie na. Toen zag de wereld er weer heel anders uit. Dus op z'n tijd genieten hoort er ook bij. Aan het begin van de avond heeft het even geregend en verderop was enig gerommel van onweer waarneembaar. Vertrokken 8.50 uur in le Chatelet, gestopt in Crozant om 17.20 uur, 5.48 uur gefietst en 84 km afgelegd.

Zeven uur opgestaan, 7.45 uur ontbijt…..klaar voor vertrek. Onze vrienden, bewolking en regen waren er weer. Ondanks dat het regende kon dit de pret niet drukken. Maar het onweerde hierbij ook nog en dat was de reden om het vertrek nog even uit te stellen. Uiteindelijk om 9.15 uur vertrokken. Na 100 meter brug over de Creuse en meteen als opwarmer een beklimming van twee kilometer a 8%. Dat gaat meteen lekker in de benen zitten. Je gaat overal op letten. Zelfs twee slakken die heel langzaam een paringsritueel uitvoeren vallen je op. In la Souterrainne was de kerk gesloten wegens renovatie en helemaal voorzien van stellages. Na wat inkopen in hetzelfde plaatsje gaan we weer verder. Wat in de eerste dorpen opviel waren de vele gedenktekens die men op de graven op de kerkhoven zet als laatste eerbetoon aan de overledene(n). Daarnaast was het merendeel van de graven voorzien van een gedeeltelijke overkapping. In Benenvent-L’abbye was in de straat naar de kerk een grote St.Jacobsschelp met graniet in de straat geïntegreerd. Hier ook weer een stempel kunnen bemachtigen. De hele ochtend was het na ons vertrek op een klein, maar niet noemenswaardig buitje na, droog gebleven. Totdat we in St.Priest la feuville kwamen. Daar ging het plotseling loos, onweer en regen, heel veel regen. Gelukkig waren we op tijd bij het plaatselijke bushok. Mooi overdekt met aan de andere kant een toiletvoorziening. Wie denkt dat toeval niet bestaat heeft het mogelijk toch mis. Na ongeveer drie kwartier was het weer zodanig dat we weer verder konden. In Mouriox, amper 5 kilometer verder, begon het weer te regenen en te rommelen in het luchtruim. Ook trok de hemel nagenoeg zwart dicht. Het zag ernaar uit dat dit ook voorlopig zo zou blijven. Daarom de enigste overnachtingsmogelijkheid genomen, een gemeubileerd onderkomen een Gite rural. De meneer die dit verhuurde is met ons mee geweest naar Aulon om inkopen te doen bij een mevrouw die een achteraf winkeltje met eetgelegenheid bestierde. In de Gite gedoucht en zelf wat te eten gemaakt. Wat een verschil met ons onderkomen van andere dagen. Zo baad je in luxe, bij wijze van spreken, en zo ben je back to basic. Met minimale middelen die aanpassingvermogen vragen maar ook creativiteit moet je jezelf er maar doorheen slaan. Op dat moment heb je nagenoeg geen andere keus en is dit de oplossing voor het zich voor gedane probleem. Want zoals men zegt: als er geen oplossing is, is er ook geen probleem. Als je deze benadering hanteert dan zijn er eigenlijk nooit problemen. Je moet dan wel je geest verruimen om creatief te denken, hetgeen wat je hebt als momentopname en relatief te zien. De kunst van het los latende denken is maar weinigen gegeven. Wil je verder in je leven dan zou je veranderingen als uitdagingen moeten gaan zien waar je voor jezelf het beste moet uithalen. Gaandeweg wordt ons hoofd wat lichter. Je denkt nog wel eens aan je omgeving waarin je leeft maar bent in hoofdzaak steeds meer met jezelf bezig. Het was een pittige tocht met veel klimwerk. Zware bewolking, veel regen en onweer. Deze som der delen heeft ons doen besluiten om niet verder te gaan. Vertrokken 9.15 uur uit Crozant, gestopt om 15.45 uur in Mouriox-Vieilleville, 4.02 uur gefietst, 57.2 km afgelegd.

Om 8.15 uur vertrokken na een zelf gemaakt ontbijt met eindelijk een gekookt eitje. Ver van huis en geen notie van deze hoge kerkelijke feestdag. Een vertrek uit de middle of nowhere. Zelfs de GSM had hier geen bereik. Weet je meteen in wat voor gat we hebben gebivakkeerd. Maar ja, zoals eerder gezegd, je moet keuzes maken. En je neemt in relatie tot de keuzes die je hebt nooit een slechte beslissing. Dus keuze die we gemaakt hadden respecteren en verder niet zeuren! Bij vertrek was de bewolking nadrukkelijk aanwezig maar hield zich wel koest. Gelijk aan het begin ging het bergop. En dat bleef ook vandaag tot op het einde zo. In de eerste week zijn we iemand tegen gekomen die deze toch al eens eerder gedaan had. Die zei: “na Nevers hoef je bijna niet meer te schakelen”. Nou ik weet niet waar die gereden heeft maar we hebben nog nooit zoveel geschakeld. Van klein naar groot, van groot naar nog kleiner, tandje meer, tandje minder en dat de hele dag door. Om kwart voor twaalf maken we de 1000 km vol. Om terug te komen op het weer kunnen we alleen maar zeggen; het was in een woord miserabel. Bewolkt, wind tegen en regen, regen en nog eens regen. Bij iedere pedaaltred liep het water gewoon uit de schoenen. Het was een voortdurend gevecht tegen de natuur elementen. We wilden ons al eerder overgeven maar er was geen plaats waar we konden capituleren. Dus moesten we door tot er zich een onderkomen aandiende. Toe we uiteindelijk in Urzeche aankwamen was het eerste hotel: complet, het tweede hotel: complet, het derde hotel had nog een kamer!!!!! Door en door nat van regen en zweet, door en door koud tot op het bot. Mentaal zijn we vandaag flink op de proef gesteld. Jolanda had het de laatste twintig kilometer niet meer, ze heeft huilend op haar fiets gezeten. Ik mag rustig zeggen dat we vandaag beiden op de proef gesteld zijn. Ieder op zijn eigen manier. Maar hebben ondanks alles toch doorgezet tot doel en oplossing zich aandienden. En dan……….een warme douche, droge kleding, wat te eten en een rood wijntje. Dan voel je je een stuk aangenamer en kijk je met trots en tevredenheid terug op de geleverde prestatie. Tegen negen uur valt Jolanda als een blok in slaap. Hans droogt nog wat was, verstuurd een paar sms'jes en bekijkt de route voor morgen. Vertrokken 8.15 uur uit Mouriox, gestopt om 18.00 uur in Uzerche, 7.40 uur gefietst, 103 km afgelegd.

Vanochtend was er weer veel regen. We hebben gewacht tot kwart over 9 en daarna de regenpakken en de stoute fietsschoenen maar weer aangetrokken. Halverwege hebben we geschuild in een kerk. Onze vriend de wind ontbrak vandaag ook weer niet, al kwam hij vandaag veel meer van opzij en met de zware fietstassen op het stuur is dat best wel lastig. Ook vandaag was het weer heuvelachtig met o.a. een helling van 6 km met een stijging percentage van 8 á 9 %. We zijn vandaag wat eerder gestopt. Na de ontberingen van de laatste dagen hadden we even genoeg van de regen. Het fietsen gaat verder goed, Jolanda heeft veel minder last van de klachten van de afgelopen week. We slapen vanavond in een mooi hotel boven op een rots. Op dit moment liggen we ongeveer 40 a 50 km achter op het schema wat we thuis opgesteld hadden, dus dat valt reuze mee. Op dit moment hebben we 1130 km afgelegd. Bijna op de helft dus !! Het is lastig om hier een internet café te vinden maar we proberen jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden via SMS of telefoon. 64 km afgelegd.

ITS OVER. Maar .... volgend jaar maken we de tocht af !!! Vandaag met meer dan goede moed opgestaan. Het verblijf en de verzorging waren meer dan uitstekend. Beter en mooier kan haast niet. Dit hebben we gisterenavond nog tegen elkaar uitgesproken. Dit soort ondernemingen vragen wel wat van je maar zijn ervaringen die echt moet meemaken. Na een Frans ontbijt waar we een lekker appelcakeje bij kregen zijn we op pad gegaan. Het was droog en het zonnetje liet zich af en toe zien. Het moest wel een mooie dag worden. Het was wel nog een beetje fris daarom besloten om nog maar even lange broek en windjack aan te treken. Op de fiets, straat uit, bocht om, weg oversteken en daar gingen we. Direct een stevige klim. Hans denkt: “even terug schakelen en gezellig naast Jolanda naar boven rijden, rustig beginnen vandaag”. Bij het schakelen van de voorbladen van midden naar klein ging het mis. Twee keer trappen in het luchtledige…….niet uit de pedalen komen…….nagenoeg geen snelheid…….geen balans meer…….naar een kant omvallen…….muur in de buurt…….proberen op te vangen…….muur was verder weg dan gedacht…….precies 227 meter vanaf Chambre d´Hotel…….een flinke gil van pijn…….Jolanda keek achterom…….en daar lag Hans. Het resultaat: arm uit de kom en een breuk in het bot van de bovenarm. Naar de dokter, ziekenauto met sirene, naar ziekenhuis, veel pijn, drie uur wachten voordat dokter arm weer in kom trekt. Toen arm weer op zijn plaats zat, was de eerste gedachte 1 of 2 dagen rust en dan verder. Helaas, de uitslag luidde drie weken rust. Toen werd het echt allemaal teveel voor ons alle twee. Er stortte een wereld in. Het was voorbij, dat kan toch niet, hoe is het mogelijk, waar heb je dit aan verdiend, waarom nu op dit moment. De traantjes vloeiden rijkelijk, nog steeds niet bevattend wat deze uitslag voor impact had. Ongelooflijk. Dit kan toch niet. Waarom??????????????? De dokter kwam met een mitella en een band. Hans werd min of meer ingepakt en de arm gefixeerd. Op de verklaring die we van de arts meekregen staat: Chute de Velo, Suspicion Luxation Epaule Droite, Premier episode. Het was voorbij, echt voorbij. Zo voorzichtig geweest, zo goed voorbereid, niets aan het toeval overgelaten. Ons verheugd op deze trip, gemotiveerd, goede conditie. Sponsortocht, een geweldig vertrek georganiseerd door mensen, zoveel mensen gesponsord voor een goed doel, zoveel mooie reacties, vragen van mensen voor van alles, hoe gaan we hun dit uitleggen. We hebben een afspraak niet kunnen nakomen, jullie zouden sponsoren en wij zouden fietsen. Dan maar bellen met verzekeringen, na drie telefoontjes hadden we terugreis georganiseerd. Geweldige medewerking gehad van deze mensen. Het is natuurlijk ook fijn als je fatsoenlijk verzekerd bent. Met taxi terug naar Turenne. Bij dezelfde mensen terug gegaan met de vraag of we de kamer nog voor een nacht mochten hebben. Natuurlijk was dat geen probleem nadat zij van hun verbazing bekomen waren. Tegen de avond zijn de fietsen opgehaald voor vervoer naar Nederland. Ook dat ging niet zonder emotie, het was nu min of meer zeker definitief. De avond in een roes van niet doordringende feitelijkheden doorgebracht, je bevat het niet, gelooft het niet en acceptatie is er ook nog niet. Maar ondanks alles gaat het leven toch door. We moeten naar huis, zullen geconfronteerd worden met allen die ons een warm hart toe droegen, mooie reacties en talismannen meegaven, van alles gevraagd hebben. We waren meer dan goed beschermd door velen. Maar het heeft allemaal niet mogen baten. Zoals men wel eens zegt; een ongeluk zit in een klein hoekje. De emoties zullen lastig te kanaliseren zijn en moeten daarom maar de ruimte krijgen, het zij zo. Morgen dus naar huis en dan hebben we wel even de tijd om goed na te denken over hoe het vervolg zijn beslag moet krijgen. De terugreis is vlekkeloos verlopen. We hebben in de trein ruim de tijd gehad om na te denken. Ook was de emotionele lading een stuk minder. Vanuit de gedachte redenerend dat je jezelf druk moet om de zaken die je kunt beïnvloeden gaf dit ook weer ruimte om na te denken en weer vooruit te kijken. Wij kunnen ondanks alles nog vooruit kijken en nieuwe plannen smeden. Velen om ons heen kunnen dat niet meer. Omdat we de ervaring hebben gehad om ons zo vrij als een vogel te voelen waarbij je alleen niet kunt vliegen hebben we besloten om in 2008 op 29 mei in Turenne deze tocht voort te zetten. We zullen ondanks alles deze tocht afmaken. Het was een geweldige ervaring en kijken er nu al naar uit. Tot die tijd zullen we alles levend houden. De uitdaging, doel bereiken, sponsortocht volbrengen, in training blijven, de site actueel houden en Alzheimer centraal in het verhaal houden.

Toen we opstonden was het een en al mist. De lucht zat potdicht. Naar mate de tijd vorderde trok de mist op en kwam het zonnetje te voorschijn. Tot de middag was het weer goed. Na een echt frans ontbijt alles in gereedheid gebracht. Spullen voor thuis in de auto en de spullen voor de reis op de fiets. Om 8.25 uur vertrokken op de plaats van de valpartij nadat we een filmpje gemaakt hadden met Lucien en Marlies. Het tweede gedeelte van onze Compostela gang was een feit. We nemen afscheid en gaan gelijk klimmen en og eens klimmen. In het begin moet je weer een worden met je fiets en de bagage die er aan hangt. Dan laat ook je lijf weer zien wat het waard is. Gestopt in L'Hospitalet, van hier uit heb je een prachtig en indrukwekkend zicht op Rocamadour. Waar het mee begon ging ging het vanaf hier mee door: klimmen. We hebben heel wat bergjes gehad, los van de 3 klimmen van twee kilometer en de vier van anderhalve kilometer die in het routeboek stonden. Alleen de laatste 20 km waren goed te doen maar was de wind tegen ons. Vanaf 12.30 uur was de bewolking nadrukkelijk aanwezig en om half drie regende het werkelijk. Regenkleding aan en verder. Dit heeft geduurd tot de plaats van besteming: Vers. Waar we om 16.30 uur waren na een natuurrijke route. Het was een vreemd gevoel vandaag, in plaats van opwinding of euforie was er gelatenheid en een "we zien wel houding". De motivatie was goed net als de conditie. Dit is te relateren aan het gemiddelde van vandaag in relatie tot het parcours. Vertrek 08.25 uur, gestopt 16.30 uur, 5.33 uur gefietst, 86 km afgelegd.

Voor het ontbijt is er een SMS-je van de coach NZP. Dan weer op weg, het is bewolkt en droog. We krijgen een mooie route langs rotsen. In het begin loopt het niet lekker. Daarom gestopt in Castenau-Monatrier en ons getrakteerd op een lekkere salada. Nadat we deze verorberd hadden liet ook het zonnetje zich zien. We konden hierna lekker door fietsen door het glooiende dal van de Lupte met prachtige vergezichten en veel akkerbouw. Opvallend waren de vele walnootplantages, de meloenen en zonnebloemvelden die we passeerden. ook de opslag van mais. Vanaf 14.50 uur liet de regen zich weer van zijn beste kant zien, gelukkig maar voor een half uurtje. Dit hebben we beslecht met een half uurtje bushok zitten. Bij aankomst in Moissac, hotel gezocht en de normale patronen afgewerkt. De mooie abdijkerk bezocht, op het terras gegeten en gewandeld langs de rivier de Tarn. Gestopt 17.15 uur, 5.14 uur gefietst, 80 km afgelegd.

Vandaag hebben we de gehele dag regen gehad. Er was veel wind van zowel opzij als van schuin voor. De eerste 20 km waren redelijke vlak daarna was het was weer veel klimwerk door een glooiend landschap. Het was een prachtige streek waar we vandaag doorheen gefietst zijn. We zijn nog geen internet mogelijkheden tegengekomen, zodra we de mogelijk hebben zullen we het reisverslag uitbreiden en het gastenboek bekijken. Om 6.00 uur is Jolanda wakker en hoort het verkeer door het water op straat rijden. Geen goed teken! Nadat we ons gekleed hadden en ingesteld op het weer zijn we om 8.45 uur vertrokken. De tocht ging voort langs het kanaal, hier hebben we zeker veertig wandelaars bepakt met rugzak gezien. Of het pelgrims waren weten we niet, allen droegen regenkleding en daardoor was niets zichtbaar. We hebben vandaag een prachtige en zeer heuvelachtige route door akkers en veel bossen gehad. We zijn overal maar kort gestopt voor een stempel of een foto. Door het slechte weer neem je weinig tijd om alles in je op te nemen. Ook de natte kleren en handen nodigen niet uit om uitgebreid dingen te bekijken of te fotograferen. De prachtige vergezichten door een beregende en beslagen bril geven een apart gezicht. Wat ons wel opviel waren witte stippen in het landschap. Na wat op en neer kwamen we dichterbij, maar konden nog niet waarnemen wat het was. Dan maar een zijweg in die steil naar beneden ging. Het bleek een weiland vol ganzen te zijn, een mooi schouwspel met een aparte geur. En toen weer die klim terug gelijk aan het begin van de Keuteberg, niet zo lang maar wel zo steil. We hebben vandaag een paar keer moeten denken aan hetgeen we in de aanloop naar deze tocht hebben gezegd; "Het weer is niet zo van belang, als alles maar goed gaat. We hoeven niet te werken, we mogen fietsen". Dit was het motto waar we op deze zeer regenachtig dag de motivatie aan ontleenden. De mevrouw van het hotel heeft onze kleren in de droger gedaan inclusief de kilometerteller van Hans. Hij werkt gelukkig nog. Gestopt 16.15 uur, 5.30 uur gefietst, 82 km afgelegd.

Om 8.15 uur vertrokken uit Castera-Veduzan. Bij het uitrijden zagen we in de verte de pyreneen met hun besneeuwde toppen opduiken, een wonderlijk gezicht. Tot Biran leek het vlak. Het liep niet lekker, het was vervelend vals plat met een niet al te best wegdek. In Biran wat fotos gemaakt en een stempel gehaald voor onze Compostela. Jammer dat de kerk dicht was, deze schijnt een prachtig gebeeldhouwde altaarwand te hebben. Daarna verder door het dal van de Baïse en in I'Isle-de-Noe koffie gedronken. Twee pelgrims te voet gesproken die even na ons aankwamen op het terras. Een van hen had de tocht ook al eens met de fiets gemaakt. In de klim van twee kilometer vanuit I'lse-de-Noe zagen we drie herten in het open veld, een mooi gezicht. Ook kwam een fietser achter ons, toen Jolanda deze opmerkte schakelde ze een tandje bij. Het is dat wij boven aan beklimming even halt hielden anders hadden we nooit geweten dat hij Peter Hanzel uit Ulm was. In Mariac gegeten en toen naar Maubourgeut. Hier slaapplaats gezocht, wat nog niet zo gemakkelijk was. Inkopen gedaan en naar internetcafe gegaan. Fijn om de berichtjes weer te lezen die jullie voor ons achterlaten. Na deze mooie dag, qua route en weer zijn we om 22.15 uur gaan slapen. Het weer was van begin af aan goed. Ongelooflijk welke metamormefose het weer kan ondergaan binnen 10 uur. Met korte mouwen en korte broek fietst het toch een stuk prettiger. Laten we hopen dat het voorlopig zo blijft. Vertrek 08.15 uur, gestopt 16.15 uur, 5.08 uur gefietst, 79 km afgelegd.

Vandaag is het 1 jaar geleden dat Hans noodgedwongen in Turenne "de Camino" moest opgeven. Het is toch geweldig dat we in de omstandigheden zijn om te zeggen we gaan weer. En nu 1 jaar na dato zijn we weer op weg. Je gezin, je omgeving en zeker niet te vergeten je werkgever dragen hieraan bij. Je bent immers weer meer dan een paar weken weg en hoopt dat ze je ook nog missen (grapje). Om 8.15 uur vertrokken uit Maubourguet, direct bij het uitrijden van de "village" hadden we een klim van twee kilometer van 6 to 8%. Gelijk na het ontbijt moet je dit wel even verteren, niet dat een frans ontbijt zoveel voorstelt , maar toch. Hierna vervolgde de route over een heuvelrug met mooie vergezichten op de pyreneen. Om 10.30 uur koffie gedronken in Gardéres en nog wat foto's gemaakt. Vanaf hier zijn we niet meer op de route "langs oude wegen" maar bezig met een alternatief stuk naar Lourdes. Het is goed merkbaar dat dit een alternatief is want van Sint Jaques of pelgrims is niets meer waar te nemen. In Ossun wat gegeten en dan het laatste stuk door kleine franse dorpjes naar Lourdes. Wat hier opvalt is dat ze de wegen aan de huizen aangepast hebben. Het asfalt ligt als het ware tot aan de voordeur. Het venijn zat vandaag in de staart. Op het laatste stuk moesten we een viertal korte klimmetjes nemen van ongeveer 8%. Op zich niet z'n punt maar deze voelde je wel door je hele lichaam trekken omdat het ook niet echt liep. Rond drie uur in Lourdes, via tourist office hotel geboekt op de "reu de pellerins". Deze straatnaam is wel toepasselijk voor onze onderneming. Na het douchen naar Lourdes. Je vergaapt je aan het aantal mensen dat hier op de been is of een ander vervoermiddel gebruikt om zich te verplaatsen, ongelooflijk. Het krioelt hier van de mensen tussen de vele hotels, restaurants, bars en souvenierwinkels. Maar ook bij de grot, kerk en plein is het ontzettend druk. Het is een en al devotie. Je ziet hier mensen met kaarsen, ontelbaar vele kaarsen van klein tot wel twee meter. Alles waar maar water in kan wordt gevuld. Vanaf negen uur begint de lichtprocessie, een schitterend schouwspel waar ook weer ontelbaar vele mensen aan deelnemen en uit volle borst Marialiederen meezingen en iedereen een brandende kaars bij zich draagt. Dit doet je wel iets. Hier tussen bevinden zich vrijwilligers, veel vrijwilligers. Mensen die met hulpbehoevenden heen en weer sjouwen en dit met volle overtuiging doen. Voor veel van deze mensen is het de reis van hun leven en voor anderen misschien de laatste....... Als je de inzet, zorg en behulpzaamheid ziet en het genieten van de mensen die hen zijn toevertrouwd dan verdient dit alleen maar respect, groot respect. Vertrek 08.15 uur, gestopt 15.15 uur, 4.35 uur gefietst, 70.3 km afgelegd.

Vandaag hebben we een rustdag genomen. We zijn wat later opgestaan en na het ontbijt Lourdes gaan bekijken. Het derde markante punt LOURDES is bereikt en het tweede deel van het boekje "langs oude wegen" is ook bijna uit. Nu deel 3 nog. Ondanks deze rustdag kregen we een sms'je van onze coach die hier dagelijks zorg voor draagt. Deze dag willen we Lourdes en het geboorte- en woonhuis van Bernadette Soubirous bezoeken. Omdat het 150 jaar geleden is dat de verschijning plaatsvond is 2008 het jubeljaar en zijn hier vele activitieten rondom georganiseerd. We hebben van alles uitgewassen, internetcafé bezocht en een stadswandeling gemaakt. We hebben één grote kaars gekocht en deze laten branden voor iedereen die ons dat gevraagd had. Vertrokken niet, gestopt ook niet, 0.00 uur gefiets, 10 km te voet afgelegd.

Na een dag niet fietsen halen we onze velos weer van stal. Het is even na acht uur als deze actie uitgevoerd wordt. En, wat denk je, het regent. Onder het motto "we hoeven niet te werken, we mogen fietsen" het zondags-gezicht opgezet en toch vertrokken. Een paar minuten later was het weer droog. Van het hotel naar de bron bij Bernadette om de bidons met gewijd water te vullen en dan op weg naar Oloron-Sainte-Marie. Het was een mooie route langs Lourdes, door bossen, en langs picknick plaatsen. Door de dikke bewolking en het slechte wegdek deed dit erg triest aan. Om 10.30 uur waren we in Nay, koffie gedronken met een lekker gebakje. In Nay komen we ook weer op "de camino". Dat is meteen merkbaar omdat we regelmatig begroet worden door inwoners die ons een "bon-route St.Jaques" wensen. Vanaf Nay hebben we een aantal venijnige klimmen gehad. Na de koffie direct een stuk van 10 procent. Met de fietsen en bagage is het goed merkbaar wat dit stijgingspercentage betekent. In Buziet weer een bushokje in beslag genomen voor een kopje koffie en wat te eten. Tot Sévignac-Meijracq was het niet gemakkelijk en liep het niet lekker mede door het grove en slechte wegdek. Vanaf hier tot in Oloron liep het prima en steeg het gemiddelde zienderogen. In Oloron een onderkomen gezocht en nog wat gaan eten. Het weer was vandaag redelijk, veel bewolking, een uurtje regen en heel af en toe de zon. Vanaf 17.00 uur heeft aan stuk door geregend tot ver na middernacht. Vertrek 08.10 uur, gestopt 15.15 uur, 4.13 uur gefietst, 67.68 km afgelegd.

Vannacht niet al te best geslapen. De rit over de Col du Somport beheerste het kopje. Hoe zou het gaan en hoe waren de weergoden ons gezind??? Ze hadden onweer en regen gemeld, wat zouden we doen?? Moesten we met dit vooruitzicht de pyreneën in???? Omdat het maar bleef regenen 's-avonds overwogen om maar niet te starten!!! Uiteindelijk val je dan toch in slaap en als je wakker wordt is het droog, half bewolkt en het zonnetje laat zich heel stiekem even zien. Dan toch volle goede moed na het onbijt op weg. Even zoeken om op de goede weg te komen en dan naar de col de Somport. Hier is zoveel over gesproken, veel vragen over gesteld om te weten te komen wat we ons moesten voorstellen bij deze col. Tenslotte gaan we met gewone fietsen, dikke banden en bepakking naar boven. Ieder trap die je moet doen is meer dan honderd kilo vooruit duwen. Tot Urdos is het wel pittig en continu bergop maar redelijk goed te doen. In Urdos even na twaalf uur gegeten en daarna gestart voor de rest. Van hieruit wordt het langzaamaan lastiger. Bij de tunnel van de Somport gaan we links. Dan weet je meteen wat 10 kilometer 8 tot 9% bergop zijn. Het is een mooie weg door het bos tot ongeveer 1300 meter. Dan kom je in open terrein en gaat de wind ook meespelen. Je ziet vanaf hier talloze mooie watervallen en een groot meer. Als je na de nodige bochten boven komt heb je iets triomfantelijks. Weer een van de doelen gehaald. Van Oloron tot de Puerto de Somport zijn 58 km en hebben we in 5 uur en drie minuten gedaan. Na wat koffie en cola, helm met muts op, regenkleding en handschoenen aan. Het is tamelijk koud en nat. Het zonnetje van het begin is regen geworden bij de finish. Dan 30 kilometer naar beneden naar Jaca. We zijn in Spanje. Even voor Jaca weer alle regenkleding uitgetrokken want het is droog. We hebben we een tijdje moeten zoeken voor een onderkomen, schijnbaar was het heel druk in Jaca. Na een goed verzorgde maaltijd zijn we moe maar voldaan gaan slapen om 22.15 uur. Vertrek 08.15 uur, gestopt 18.30 uur, 6.43 uur gefietst, 90.86 km afgelegd.

Na een goed verlopen nacht het eerste echte spaanse ontbijt genuttigd; 2 toastjes, een croissant, botertje, jam en een kop koffie. Je merkt dat de spanjaard deze maaltijd als minste van de drie beschouwd. Nadat onze fietsen uit de kelder gehaald zijn, tassen eraan, bidons gevuld en gracia gezegd tegen de eigenaar zijn we op pad gegaan voor de eerste spaanse rit. Nog even naar de Kathedraal en dan Jaca uit voor een mooi rondje door het gebergte. We gaan langs een stevige klim naar de Puerto de Oerol op 1080 mtr. Hierna gaat het enigszins naar beneden en van Bernies weer over 4.5 km a 6% naar 1230 mtr. Net alsof we nog niet genoeg geklommen hebben. Dan komen we in Monasterio de Nuevo, hier ligt een nieuw gebouwde abdij, van baksteen. Dan een korte steile afdaling naar de Monasterio S.Juan de la Peña. Dit is de oude abdij. Indrukwekkend, hoe ze dit in de oudheid tegen en in de berg gebouwd hebben. Het ligt verscholen onder een overhangende rotswand. Hier zijn ook oude graven van de koningen van Aragón. Het was geen gemakkelijke route maar wel meer dan de moeite waard om te doen. Dan via een snelle en bochtige afdaling naar Santa Cruz de la Serós. In de kerk waren ruiten van heel dun marmer, dat gaf een speciaal effect, heel mooi. Van hieruit weer terug naar de grote weg die we blijven vervolgen tot Yesa. In Santa Cilia hebben we op het dorpsplein, de plaza Cabalero, gegeten. Hier waren we getuige van hoe een snelle poes een vogeltje verrast en vangt. Natuurlijk moeten we onderweg ook stempels voor onze compostela verzamelen. Er liep een willekeurige senora over straat en zag dat Jolanda het stempelboekje in handen had. Zij sprak haar aan en moest haar volgen. Dus, weer een mooie stempel. Op weg naar Yesa zag je in de verte het schilderachtige dorp Berdun op een heuvel liggen. Een monument van middeleeuwse stedenbouw, een mooi gezicht. De hele weg, die wel druk is, is een aaneen schakeling van mooie verge- en uitzichten. Het weer is ons vandaag goed gezind geweest. Pluvius heeft ons twee keer bezocht om een beetje te plagen. Als hij dit zo houdt dan zijn we hem erkentelijk. De wind wat schuin op de kop gehad, dit was echter niet hinderlijk. In Yesa een onderkomen gezocht wat gedronken en pinchos gegeten. Toen we rond 19.30 uur vroegen om te eten gaven ze aan dat op maandag de keuken dicht is. Toen heeft ze voor ons bocadillos gemaakt met olo e queso en tortillia. Hierbij nog wat vino tinto en de avond was weer gered en rond. Vertrek 08.45 uur, gestopt 17.00 uur, 5.45 uur gefietst, 90.92 km afgelegd.

In het onderkomen in Yesa ging alleen het slapen bestellen goed. Gisteravond de keuken dicht, vanochtend geen ontbijt. Hebben maar een kopje koffie genomen en zijn onder een dreigend wolkendek vertrokken. Het was behoorlijk koud; lange broek, jas en windstopper aan. Zo langzamerhand gaan we richting ons doel. Het gaat langzaam maar vordert wel gestaag. Iedere dag een beetje knagen aan een groot geheel, uiteindelijk raakt dan toch alles op. Zo ook onze reis met als doel Santiago de Compostela. Het leven is een kwestie van doorzetten en de doelen in het vizier houden. Beetje bij beetje worden ze verwezenlijkt als je ervoor gaat en in gelooft. Een mens kan meer dan hij denkt, ook een lichaam kan veel hebben. Maar doseren blijft wel van belang. Vanaf Yesa ging het bergop (hoe kan het ook anders) richting Sanguesa. Een mooi stadje met de nodige voorzieningen. Wat lekkers gekocht en stempels gehaald. Kerk en Kathedraal waren helaas gesloten in verband met werkzaamheden. Jammer, want er waren mooie dingen te zien. Maar goed niet getreurd gewoon door naar de volgende bezienswaardigheid. Dat was de Hoz de Lumbier die we via Liedena bereikte. Een pad over een voormalige trambaan leid ons een prachtige kloof in. Eerst een donkere tunnel en dan ben je in een andere wereld. Ongelooflijk mooi. We hebben wat fotos gemaakt maar dit kun je bijna niemand vertellen, dit moet je zelf zien. De aasgieren vliegen hoog in de lucht, wat heet vliegen zij maken gebruik van de thermiek en zweven met vleugels met een spanwijdte van 2.70 mtr. We hebben hier ruim de tijd genomen om te genieten van de rust en het imposante. Uiteindelijk moet je dit moois ook weer loslaten en verder gaan. Kort daarna rijden we door de andere tunnel weer de grote industrieële wereld binnen waar productie en snelheid weer van belang is. Geluk is dit laatste maar van korte duur want we mogen iets verder weer het achterland in naar de ruimte en de stilte. Na wat geslinger komen we weer op de grote weg en treffen daar Nic en Anniek Zwager uit Den Haag. We rijden een stuk samen om dan te stoppen voor een hapje en drankje. We kletsen wat bij en daarna scheiden onze wegen weer. Bij Eunate stoppen we bij de kapel Ermita de Eunate. Een arcade met 35 boogjes omgeeft een achthoekige koepel uit de 12de eeuw. Architectonische eenvoud straalt serene rust uit. Binnen valt de rust helemaal over je heen door de mooie lichtinval en de muziek. Daarna Puenta la Reine, het einddoel voor vandaag. Hier komen de twee routes, "langs oude wegen" en de vlakkere "St Jacobsroute" samen. Dit is meteen goed merkbaar door de bedrijvigheid en het aantal pelgrims. Wij vinden onderdak in een Hostal waar we na het goede eten nog wat kleren drogen en om 22.15 uur na een mooie dag met veel indrukken gaan slapen. Vertrek 08.20 uur, gestopt 16.30 uur, 5.22 uur gefietst, 81.06 km afgelegd.

De route van vandaag loopt door de Rioja-streek. We rijden Puenta la Reine uit over de 900 jaar oude stenen boogbrug over de Rio Arga. En zoals gebruikelijk na het uitstekende ontbijt krijgen we weer een klim van 2.5 km á 7%. Het lijkt eentonig te worden om te schrijven over het vele klimwerk maar het is er gewoon. Na de klim langs Cirauqui, Rio Salda Lorea naar Lizarra/Estella. Hier staan wederom een aantal indrukwekkende bouwwerken maar treffen ook een tweetal wandelaars waar we mee in gesprek komen. Een Nederlander en een Duitser. Daarna verder naar Monasterio de Irache, hier hebben ze twee bronnen bij een wijnfabriek die voor een voormalig klooster staat. Uit de ene komt water en uit de andere rode wijn. Na wat water en uiteraard wijn komen we in gesprek met een stel Belgen die hier op vakantie waren. Op zich heel gezellig en daar doe je het uiteindelijk ook voor maar je verliest ook tijd. Dit geeft echter ook spanning op je planning. Om 12.15 uur in Azqueta op het dorpspleintje gegeten. Het blijft heuvelachtig met langgerekte wegen maar ook de nodige scherpe bochten. Je weet de halve tijd niet waar de weg naar toe draait, of hij omhoog blijft gaan of hopenlijk daalt. Hoop hebben we de laatste dagen genoeg gehad in relatie tot het weer. Tot nu toe mogen we niet klagen met al dat noodweer dat is geweest in deze omgeving. In Los Arcos gestopt voor de Santa Maria kerk met de verschillende arcaden. Door de mengeling van verschillende bouwstijlen geeft dit een apart aangezicht. Het loont zeker de moeite om hier te stoppen. De drukte op de N111 is vanaf hier een stuk minder en het blijft gestaag omhoog lopen. In Viana wilden we de Santa Maria kerk bezichtigen maar deze was gesloten. De buitenkant op zich was al mooi en dan met name het overstekende dak in renaissance-stijl is absoluut apart. We verlaten nu de Navarra-streek en dalen af in de uitgestrekte en groene vallei van de Rio Ebro. Bij het binnen rijden van Logroño is meteen zichtbaar dat het water heel hoog gestaan heeft en zich nog woest een weg baant door de rivier. Na de gebruikelijke kiekjes verder naar Navarette, onze stopplaats voor vandaag. Na het douchen hebben we een bezoek gebracht aan de monumentale kerk La Asunción uit de 16e eeuw. In een woord prachtig. Aan het altaar hadden ze twee jaar gewerkt om dit van een laag goudverf te voorzien. Het weer was vandaag geweldig. Hele dag korte broek en korte mouwen. Laatste uur zelfs in de "swjeetstuub" gereden. Vertrek 08.50 uur, gestopt 17.50 uur, 6.07 uur gefietst, 84.92 km afgelegd.

Vanochtend was de bewolking nadrukkelijk aanwezig. Dit zou de hele dag zo blijven.Geen zon, maar dan ook echt geen zonnestraaltje gedurende de tijd dat we gefietst hebben. In tegenstelling tot gisteren is dit een echte tegenvaller. De verwachting van ons was om onder een lekker spaans zonnetje de camino te fietsen. Dat dan hier een daar een beetje slecht weer zou zijn was geen punt, maar niet andersom. Maar.....het was nagenoeg wel droog en dat is toch ook weer fijn. De route van vandaag was op papier wel te doen maar in de daadwerkelijke uitvoering lastig. De hele dag tegenwind, ontzetend veel vals plat en een paar stevige beklimmingen waren voldoende ingrediënten om deze dag als vermoeiend te kwalificeren. De bezienswaardigheden vielen tegen en we hebben dan ook weinig foto's gemaakt. We hebben een Nederlander en een Engelse ontmoet. De engelse dame was bezig aan een wereldreis van twee jaar. Ze ging van Engeland naar Santigo en van daaruit terug naar Frankrijk om daar haar reis voort te zetten. Verder nog en tweetal uit Noord-Frankrijk ontmoet dat op reis was met een mountain-bike-tandem uitgerust met GPS. Hoezo modern.... De gemoedstoestand van ons twee was vandaag niet al te best, de slechtste dag tot nu toe. Het schoot niet op, de voorzieningen vielen tegen, het weer was anders dan verwacht, continu rijden met de kleine versnelling en pien aan de vot. De som der delen viel dus niet positief uit. Opvallend in dit gebied is de aanwezigheid van de vele ooievaars en hun gigantische nesten. Overal kom je ze tegen, hoor je ze klepperen en de bedrijvigheid bij het bouwen van de nesten is wonderbaarlijk. Een dan komen we in Belorado, op het eerstse oog lijkt het heel armzalig maar dat is maar schijn. Er wordt hard gewerkt aan wederopbouw en vernieuwing. We kloppen aan bij pension Toni voor een habitacion, ze zijn complet. De vrouw des huizes pakt de telefoon en gaat bellen. Ze heeft iets anders voor ons. Haar man trekt een trui aan en rijd met ons mee met zijn mountain-bike. We komen in een prachtig opgeknapt Casa-Rural. In het dorp gaan eten, wat gewandeld en daarna nog aan de open haard gezeten, verhaaltje geschreven en koffie gedronken in ons onderkomen. Vertrek 08.10 uur, gestopt 16.00 uur, 5.25 uur gefietst, 76.41 km afgelegd.

Vandaag opgestaan met de hoop van goed weer. Het nieuws op de TV had het ook gemeld. Maar helaas het was zwaar bewolkt. Af en toe een spatje regen. Gelijk aan het begin weer een klim van 4.5 km á 6%. Tegen 10.30 uur in St Juan de Ortega waar aan een oude veldweg een klooster met hospital, een romaanse kerk en enkele woningen liggen. Wij zijn blij dat we nu hier aankomen want we hebben trek in koffie. In de kelder van de kerk bevind zich de crypte van de stichter van dit alles: San Juan, een volgeling van de bouwheer Santo Domingo de la Calzada. Het is er druk met een aantal fietsers en behoorlijk wat wandelaars die allen weg zijn naar Santiago. Rond de middag vraagt het lichaam om voeding. We besluiten om in Cardañajimeno wat te gaan eten. Het menu del dia was pas vanaf 13.00 uur, we nemen dan maar allebei een bocadillo(belegd broodje). Toen het meisje het broodje serveerde lachtte ze, het broodje paste niet op het bord. Eentje was met gebakken bacon en de andere met tortilla variades. Even na een uur hebben we de tocht voort gezet met in ieder geval een verzadigd gevoel. Toen we buiten kwamen was de zon ook door de dikke bewolking gebroken. Dit gaf een dubbel goed gevoel. De verdere weg naar Burgos verliep vlot en goed. In Burgos twee mensen uit Sittard gesproken die bezig waren met een twaalfdaagse stedentrip. Toen naar de kathedraal. Wat een bouwwerk, wat foto's gemaakt, pin gekocht en stempel gehaald en dan verder naar Estepar. Dit was ons gepland doel van vandaag wat kilometers betreft. Estepar is een dorp van niets met een Hostal, een autoservice en een aantal woningen. De rit van vandaag was een van de snelste en beste berijdbare met mooi asfalt en geleidelijk oplopende hellingen. Het weer zat wederom niet helemaal mee maar we blijven hopen op beter. De drukte van de caminogangers valt tot nu toe mee. We trekken met een klein aantal fietsers gezamelijk op. De lopers kom je op sommige punten tegen die de fiets en wandelroute kruisen. Als we uit de dorpjes vertrekken en de zijwegen in slaan dan zijn we overwegend alleen. Af en toe een auto en dat is het dan. Alleen met z´n twee in dit immense landschap. Wat een ruimte, veel heuvels en bergen, riviertjes en dorpen. Het valt op dat er veel nieuwbouw bijkomt, er wordt ook hier hard aan vernieuwing gewerkt. In dit gebied zijn veel ooievaars en nesten, in nagenoeg ieder dorp vindt je er wel. Van de spanjaarden roken er nog onzettend veel. Op de pleintjes in de dorpen waar de mensen s´avonds zitten ligt dan ook alles vol met peuken. Tot vandaag 970 km gefietst in 12 fietsdagen. De reis tot nu toe verloopt anders dan die van vorig jaar. Op zich is en blijft het een uitdaging maar de diepgang en de gesprekken met andere pelgrims zijn anders. Het anders kunnen we nog niet goed omschrijven. We praten wel met mensen maar dat is hoofdzakelijk gestoeld op snelle en oppervlakkige informatieuitwisseling. Met nog ruim een week voor de boeg zien we wel wat er nog komt. Het gevoel van vrijheid en moeten kijken welke dag het is, is er wel. Dus toch ontspanning en tijd om na te denken over van alles en nog wat. En soms denk je gewoon niets en pedaleer je gewoon voort als onderdeel van de omgeving en het grote geheel. Tenslotte zijn we in relatie met het grote geheel nietigheid. Wat we onderhand wel zeker weten is dat je dingen, als het ook maar enigzins mogelijk is niet moet uitstellen. Wat je gehad hebt neemt niemand je meer af. Je kunt als je oud bent beter vertellen over de dingen die je gedaan hebt, dan over wat je graag had willen doen. Of je dingen afmaakt of doelen haalt is niet direct van primair belang. Dat je zegt ik ga het doen en je begint eraan dat is de belangrijkste drijfveer. Kijk wat je graag wil en wat mogelijk is om dat te realiseren. Je leeft tenslotte maar een keer en alles is vergankelijk. Samen met onze mede fietsers Anton en Astrid de maaltijd genuttigd en gezellig gekletst. Daarna weer geslapen als een roosje. Vertrek 08.15 uur, gestopt 16.00 uur, 5.01 uur gefietst, 84.18 km afgelegd.

Vandaag onder een goed goed gesternte kunnen vertrekken. De zon scheen al was het wel koud. Het regende niet. Vanaf het begin in korte broek maar wel de winstopper aan. En je gelooft het bijna niet maar het ging weer bergop. Schijnt goed te zijn voor de vertering van het ontbijt. Het ontbijt was een kop koffie en een broodje naar keuze. Van begin af aan liep het lekker. De wind van opzij of schuin van achter. De wegen waren perfect, op een paar kleine stukjes na. Het bleef tot laat in de ochtend koud. De oostenwind en het gegeven dat we op en rond de 800 meter fietsen speelt hier mede een rol in. Op deze hoogte rijden we over de meseta, de glooiende hoogvlakte van Spanje. Eindeloos lijkende wegen, graanvelden en vlakten tot aan de horizon. Dit gebied noemt men de Tierra Campos. Als fietser lijkt het alsof je alleen bent in deze streek. Er is bijna geen mens te zien. Alleen de vogels zijn heel ijverig, ze vliegen heen en weer en kwetteren alsof het een lust is. je voelt dan ook een bepaalde verbondenheid tot de vrijheid die deze diertjes hebben. Af en toe doemt er in de verte een dorpje op. Soms is er wat bedrijvigheid en vaak ook niet. Ieder dorp heeft zijn kerk waarvan de meesten een vervallen bouwval is. In Castrojeriz foto's gemaakt van een restant van een oud klooster annex refugio. In Villalcázar de Sigra gestopt om de monumentale Santa Maria de Blanca kerk te bekijken. Helaas moesten we dit beperken tot de buitenkant want de Heilige Mis was bezig. Op zich een mooi dorpje al geeft het eerste aangezicht een ander gevoel. Het mooie Mariabeeld van witte steen hebben we hierdoor moeten missen. Na het kopen van een pin en foot met St. Jacques aan tafel door naar Carrion de los Condos. De kerk ook hier maar van buiten kunnen zien omdat ze dicht was. De wegen blijven hier ook lang en breed. Er worden veel nieuwe wegen aangelegd met europese subsidie. De continu wisselende kleuren van het landschap zijn mooi. Je ziet veel hopen steenen die boeren verzamlen cq. uitrapen bij het bewerken van land. Bij Fromista kwamen we bij een sluis die etappegewijs boven elkaar gebouwd is. De muren zijn gebogen gemetseld om de druk van het water te kunnen weerstaan. Deze sluis doet dienst voor het kanaal de castillo dat nooit voltooid is. Hier ook wat voedzame spulletjes gekocht bij de plaatselijke supermarkt, en deze op het plaatselijk dorpsplein verorberd. Dit was rond de middag en we hadden toen al 56 km afgelegd. Na drie kwartier weer op pad. Na Fromastier hadden we een van de meest vlakke stukken van de totale route. De hele weg vandaag liep over de schaduwloze Tierra Campos. Vanaf hier is een pad aangelegd voor de lopende pelgrim dat gemarkeerd wordt door honderden betonnen paaltjes. In het begin is dit een leuk gezicht maar gaandeweg vraag je je af of ze niet beter bomen voor dat geld hadden kunnen planten, dat niet alleen beter is voor het milieu maar ook beschutting bied voor de wandelaars. Uiteindelijk komen we dan in Sahagun. Hostal gezocht, kleren gewassen, gegeten en een gesprek gehad met twee Nederlandse dames die ook met de fiets op weg waren. Vertrek 08.10 uur, gestopt 16.30 uur, 6.04 uur gefietst, 117.19 km afgelegd.

Bij het openmaken van het rolluik zakte meteen een gedeelte van de motivatie weg. Bewolking en lichte regen. Na die mooie dag van gisteren is dit een complete tegenstelling. "Omdat we niet hoeven te werken maar mogen fietsen", alles in gereedheid gebracht en vertrokken. Bij vertrek regenjassen aangetrokken voor de lichte regen maar ook voor de koude wind. Naar ons idee was het niet meer dan 10 graden. Na een 10 km in Bercianos del Real Camino foto van kapel van Perales gemaakt. Dit was vroeger een hospital voor pelgrims. Een Reliegos koffie gedronken in een bar die aan de buitenkant en aan de binnenkant frivole kleuren had, net als de kleurijke eigenaar die idolaat was van Elvis Presley. De muziek van Elvis draaide hij keihard op deze zondagochtend. Een duitse pelgrim die er al zat zei: "Willkommen im rockpallast". Koffie en bocadillo jambon genomen en na wat handen schudden en onverstaanbaar spaans gebrabbel van de vrolijke eigenaar verder gegaan. In Mansilla de Mulas even gestopt voor een foto van beeld op dorpsplein en restant van de hoge stadsmuur. Dan met een paar korte stops door naar León. Het was een korte en redelijk vlakke etappe vandaag. De weids vergezichten waren anders dan gisteren. Minder kleurrijk en vlakker. Het was een mooie nieuwe weg die grotendeels gelijk liep met de camino van de wandelaars. In dit gebied staan heel veel lemen woningen die men jaarlijks moet aansmeren zodat ze niet in verval raken. Ook vandaag reden we over de fasinerende hoogvlakte, de meseta. Wat een uitgestrekt gebied, met om de paar kilometer een dorpje. Je ziet wel vernieuwing in de dorpen, nieuwe wegen, riolering en huizen. Wat je amper ziet zijn de mensen die er wonen, het lijkt wel uitgestorven. Naarmate we León naderen komt er steed meer beweging. Bij het binnenrijden van León zitten we weer tussen de alledaagse hectiek. Een Hostal gezocht, in de tussentijd Wolfgang uit Oberstdorf weer ontmoet die met ons meegaat en ook hier blijft. Stad verkent en foto's gemaakt, wat gegeten samen met Wolfgang, daarna nog even naar de Kathedraal by night voor wat foto's. Vertrek 08.30 uur, gestopt 13.20 uur, 3.54 uur gefietst, 62.67 km afgelegd.

Vandaag blijven we in León en we nemen een rustdag. Hebben we ook verdiend vinden we. Kunnen we de site met verhalen bijwerken en wat cultuur snuiven. Ook wat spullen uitwassen die hiervoor in aanmerking komen. Verder proberen we de accu op te laden voor het laatste zware gedeelte van de Camino. Verder verklappen we niets meer. Adios..

Na de rustdag moest weer alles op tijd in gereedheid gebracht worden om te vertrekken voor het laatste gedeelte van onze camino. Zoals gebruikelijk liep de wekker weer om 7 uur af. Bij het openmaken van de ramen zagen we wederom bewolking. Het was ook nog een beetje aan de frisse kant. Maar goed, kleren aan, eten, fietsen uit stalling en de stad uit. Dit verliep in tegenstelling tot anders vrij vlot. Op het San Marcoplein nog wat fotos gemaakt en dan ....adios León. Nog wat gedraai over wegen die de stad uit leiden en komen zo weer in het binneland, in de rust. Er valt niet veel te beleven tot Hospital de Órbigo op een ding na, en dan zijn we al 45 km verder. Om 10.15 uur zien we in de verte een grote vlag wapperen. Als we korter bijkomen zien we dat het een pelgrim is. We stoppen en spreken hem aan en hij blijkt een man uit Oregon USA te zijn. Hij wil op de Camino aandacht vragen voor een "Free Tibet". Die grote vlag voert hij al de hele camino mee, idealisme????? We hebben hem belooft dit te vermelden in ons verslag en een foto naderhand te plaatsen op onze site. In Hospital de Órbigo rijden we het dorp binnen over de beroemde 18 bogenbrug over de rio Obirgo. Deze brug is bekend en uniek vanwege zijn onregelmatige vormen en bogen. Bij de plaatselijke supermarkt wat eten gekocht en op een mooi pleintje opgegeten. Twintig kilometer verder komen we in Astorga. Een mooi stadje met veel bedrijvigheid. Moeten hier wat omrijden omdat de wekelijkse mercado aan de gang is. Kathedraal gefotografeerd, was dicht. Het museum Tres Camino is in het voormalig Bisschoppelijk paleis ingericht dat een schepping is van architect Gaudi. In de Romeinse poort naast de Kathedraal zit een klein getralied venster met een Latijnse tekst. Vertaald: Gedenk mijn toestand, gisteren ik vandaag gij. Astorga was in de hoogtijdagen van de Camino met 22 hospitals een belangrijke stad langs de route. Tot hier loopt de camino vrij vlot en gemakkelijk. Hierna loopt de route over een ruig gebied dat langzaam oploopt van 870 meter naar 1150 meter in Rabanal. De weg klimt gestaag omhoog met een steeeds verder dichttrekkende hemel met als resultaat om 15.30 uur een fikse regenbui. Onderweg een gezin gezien dat op weg was met twee ezels die ook de camimo deden.In Rabanal nog kort met deze duitser gesproken. Met name over het onderdak voor de ezels. In Rabanal de Camino onderdak gevonden bij Casa Rural. 'S-avonds gegeten in het restaurant en gesproken met Japanners die een gedeelte van de Camino deden. Zij hadden zakjapanner bij zich die Spaans vertaalde in Japans en andersom. Ook nog een koppel uit Venray gesproken waarvan de vrouw al vanaf Puy en Valey onderweg was en de man naderhand aangsloten is. Ook onze Italian-man bij toeval weer getroffen. Hij vroeg in León de weg aan ons, spraken kort en nu stopt hij voor ons onderkomen en zegt, "Hey Hollandia is here place?". Hij besluit dan ook te blijven. Het was vandaag de hele dag bewolkt. De zon liet het afweten, af en toe wat lichte regen. Het lastigste deel van de route zat in het laatste gedeelte waarbij ook nog een regenbui zich over ons uitstorte. Vertrek 08.20 uur, gestopt 16.00 uur, 5.16 uur gefietst, 87.22 km afgelegd.

Om 8.40 uur vertrekken we uit Rabanal voor een ochtend klimmen over de Cruz de Ferro. Om 9.38 uur waren bij Cruz de Ferro, 1500 meter hoogte. Weer een markant punt op onze route waar veel over gesproken en gezegd is. We laten op deze steenhoop met kruis ieder een steen achter met de last van het leven en een kaartje over onze tocht. Wat we precies achterlaten dat gaan we niet vertellen maar weet wel dat we ontzettend blij zijn om hier te mogen zijn. Dat we dit samen hebben mogen doen geeft ons een zeer dankbaar gevoel. Er is dan ook sprake van enige emotie. Na hier ruim de tijd genomen te hebben gaan we na een kleine afdaling weer kort naar boven om over de Iragopas op 1510 meter te gaan. Daarna zetten we de afdaling in van 13.5 kilometer. Dit gaat behoorlijk steil en hard naar beneden waar snelheden over de 50 km per uur geen uitzondering zijn. In het mooie dorpje Molinaseca koffie gedroken met het eerder getroffen stel uit Venray. Zij had behoorlijk last van haar voet en was vanaf de Cruz de Ferro met de taxi naar beneden gekomen. Met haar blessure had ze toch naar Cruz de Ferro gelopen. Rond 12.00 uur in Ponferadda waar we wat gegeten hebben. Vanaf hier volgen de gebeurtenissen zich op. Nadat we goed uit de stad weg gekomen waren zag ik een fietsenzaak. Gestopt en gevraagd om de banden te pompen. Kreeg direct de pomp en naar buiten. Bij het oppompen van de laatse band dacht ik, "er kan nog wel een beetje bij". Bij die laatse druk ontplofte de pomp als het ware door de te hoge druk. Zat helemaal onder het vieze zwarte vet, gezicht, witte trui, handen, broek, etc. En Jolanda....die moest alleen maar lachen, maar de man van de fietsenzaak en zijn hulpje ook. Stuk verderop twee Amerikanen afkomstig uit Arizona geholpen met lekke band. Snapten er niets van en waren blij met hulp en wenste een Bon Camino. Na Villafranca ben ik over een dikke slang gereden die toevallig de weg over kwam. Had hem niet gezien, toen ik erover reed was het net alsof je over een dikke tuinslang reed. Met het profiel van de band op de rug is de slang weer verder de struiken in gekropen. In Villafranca del Bierzo was eigenlijk ons einddoel maar hier waren we al om 15.00 uur. In overleg besloten om door te rijden naar Vega de Valcarce. Hier waren we om 16.30 uur. Onderdak in Casa Rural Los Rocas gevonden, kamer 35 euro met douche en balkon. Echt mooi! Tegenover gegeten voor 8.50 euro inclusief voor, hoofd en nagerecht, water wijn en brood. Het weer was in het begin van de dag half bewolkt. Was stuk minder koud als voorgaande dagen. Na een paar drupjes regen kwam de zon en die is de hele dag bij ons gebleven, tot laat in de avond. De rit van vandaag was indrukwekkend, beklimmingen, afdalingen, mooie vergezichten, prachtig wisselende natuur en vooral veel lol. Hebben wat afgelachen vandaag. We zitten minder dan 200 kilometer van Santiago af. Het einde komt in zicht....snik,snik,snik. Vertrek 08.40 uur, gestopt 16.40 uur, 4.33 uur gefietst, 73.25 km afgelegd.

Vanochtend om 8.45 uur vertrokken uit Vega de Valcarce met als eerste doel de beklimming van de Cebreiro op 1300 meter hoogte. Hier zijn we om 11.20 uur. De kapel en het middeleeuwse aandoende dorpje bezocht, mooi, zeker aan te raden om hier wat tijd voor vrij te maken. Om 12.20 uur waren we bij de passo Alto san Roque op 1270 meter. Van hier uit met afdaling en pittig klimmetje weer naar de pas Alto de Poio op 1330 meter. De hele ochtend hebben we alleen maar bergop gereden onder een stralend blauwe hemel. Dan een afdaling van 12 kilometer á 7%, spectaculair. Hier waren we blij met de keuze van de remmen. Verschillende mensen hebben we zien lopen op de steilste stukken omdat men de remmen niet vertrouwde. Jolanda fietst super, ze rijdt de bergen op alsof het ogenschijnlijk geen moeite kost met een goed strak tempo en soepele pedaaltred. Vandaag een heel mooie dag onder een blauwe hemel, het zonnetje heeft ons de hele dag vergezeld. We naderen Santiago met rasse schreden. Het is wel een pittig eindstuk. Vertrek 08.45 uur, gestopt 17.15 uur, 5.30 uur gefietst, 85.6 km afgelegd.

Vandaag vertrokken met als einddoel Arzua. Hier zouden we bekijken of de laatste 50 kilometer pasten in het pakketje van vandaag. Het beginstuk van de route van vandaag was 13 kilometer overwegend bergop. Het lijkt of we de overnachtingsplaatsen zo uitzoeken dat we iedere ochtend met een beklimming kunnen beginnen. Het is maar waar je van houd. Na iets meer dan een uur gaan we toch maar wat koffie tot ons nemen. Daarna in een ruk door naar Arzua waar we rond 12.30 uur waren. Op een pleintje wat gegeten en besloten om de tocht voort te zetten naar ons einddoel Santiago de Compostela. Van Meldin naar Arzua was een zeer pittig stuk maar ook het meest saaie van de hele tocht. Daarom kort overwogen om de grote weg naar Santiago te nemen. Dat scheelde ook nog eens 20 kilometer. Maar uiteindelijk toch de keuze gemaakt om de rit, zoals in het boekje beschreven, voort te zetten. Tenslotte hebben we gekozen voor de Jacobsroute langs oude wegen en respecteer je dat ook. Zoals meestal wegen de laatste loodjes het zwaarst. Dit laatste stuk was niet gemakkelijk maar wel de moeite waard en goed te berijden wegen. In Prevendios nog een laatste stop gemaakt voor koffie en een ijsje. Dan op pad voor de laatste 20 kilometer en op papier de laatste 2 beklimmingen. Met nadruk op papier, want de kuitenbijtertjes die niet op papier staan voel je nog het meest. En nu op het laatst beginnen die toch te tellen. Halverwege een beklimming van drie kilometer staan een tweetal Hollanders die op een aparte fiets onderweg zijn. We hadden er wel al van gehoord maar nu kunnen we het zelf aanschouwen. Met hen ruim half uurtje staan kletsen onder het genot van een lekker snoepje. Wat kan zoiets kleins toch lekker zijn. Dan nemen we afscheid en gaan oppad voor het laatste stuk. Het is alsof je een aandrang krijgt om voort te gaan. Je krijgt energie, een apart gevoel van binnen, blijheid, emotie en vreugde. Dan… het bordje Santiago, een YES kreet wordt geslaakt, nog even dan zijn we bij de Kathedraal en de apostel Jacobus. Een triomfantelijk gevoel, je rijdt de stad binnen en dan… het plein op. Midden op het plein stoppen we recht voor de Kathedraal. Dan komen de traantjes, een innige omhelzing met Jolanda en een dikke kus. Dan nog even goed “knoevelen”, heerlijk. Wat drie jaar geleden een voornemen was is gerealiseerd, ons doel is samen bereikt. Wij mogen ons zelf feliciteren met deze prestatie. Dan drommen de mensen om ons heen en willen ons verhaal. In eerste instantie weten we niet waarom deze mensen op ons af komen. Even later bemerken we dat Jolanda een fietstrui van Dagblad de Limburger aan heeft en dit voor omstanders makkelijk is om ons te kwalificeren als Nederlanders en daarom ook als zodanig aan te spreken. Ze vinden het allemaal prachtig en knap. Hebben respect voor de prestatie, het aantal kilometers en zeker de inzet voor Alzheimer. Er zijn mensen die in de fietsen geïnteresseerd zijn, maar van het merk Santos hebben ze nog nooit gehoord terwijl het een oer-Hollands kwaliteitsproduct is. De versnellingen, de remmen, de tassen, alles komt aan bod. En natuurlijk de vraag of we geen pech hebben gehad onderweg. Hier kunnen we een trots en groot NEE op antwoorden. Gelukkig zijn we deze keer van enige pech bewaard gebleven. Onze twee trouwe metgezellen, de fietsen, hebben zonder morren dat gedaan waarvoor we ze gekozen hebben: zonder stukken en pech samen met ons in Santiago de Compostela komen. We zijn tot ruim 19.00 uur op het plein geweest. Dan “het Compostelaat” halen, ons pelgrimspaspoort. Zodat onze zonden (als die er al waren) vergeven zijn door het verkrijgen van deze aflaat. Weer een van onze doelen gerealiseerd. We zullen er een mooi plaatsje in ons huis voor uitzoeken. In die tussentijd treffen we Wolfgang weer. Hij vergezelt ons naar het pelgrimsoffice. Jolanda gaat met de stempelkaarten naar binnen en ik ga alvast op zoek naar een onderkomen. Ik vind wat aan de rand van het centrum. Alles van de fietsen af, fietsen de kelder in, naar de kamer en lekker douchen. Wat kan dat heerlijk zijn na een dag zo lang fietsen in super weer waarbij mening zweetdruppeltje het levenslicht heeft gezien. Om 21.00 uur gaan eten samen met Wolgang. Als eerste hebben we lekkere halve liter bier gedronken om onze prestatie symbolisch te vieren. Na alle verhalen zijn we om 24.00 uur naar hotel gegaan om te gaan slapen. Heb zeker nog tot 2.15 uur wakker gelegen. Veel indrukken moesten worden verwerkt. Het kopje maalde en maalde over wat achter ons lag maar ook wat er nog aan activiteiten geregeld moesten worden. Uiteindelijk toch nog wat geslapen. Wat een gelukzalig gevoel, samen de Camino volbracht, een prestatie van formaat voor ons en de velen die dit met ons doen of gedaan hebben. Maar ook nog de mensen die deze tocht nog gaan maken en/of aan het voorbereiden zijn. De kameraadschap, toegankelijkheid, bereidheid, saamhorigheidsgevoel en vooral de verbondenheid zijn ingrediënten waar we van zullen blijven genieten. We zullen er zeker ook nog veel over vertellen. We zijn dus op 13 juni 2008 om 18.00 uur bij de Kathedraal in Santiago de Compostela aan gekomen. Vertrek 08.10 uur, gestopt 18.00 uur, 6.46 uur gefietst, 102.5 km afgelegd.
In totaal vanaf Turenne 1505 kilometer, als je daar de 1107 kilometer van vorig jaar bijtelt kom je op een totaal van 2612 kilometer.

Vandaag wat later op gestaan en de fietsen op stal gelaten. Het is het gevoel van een rustdag. Moeten het gegeven dat het erop zit nog verwerken denken we. We gaan vandaag onze vlucht boeken, inpakken van fietsen regelen en met de bus naar Finisterre. Na het ontbijt zijn we naar het reisbureau gegaan om onze vlucht te boeken. Dit kan op maandag 16 juni, dinsdag was al volgeboekt. Het vervoer van de fietsen moeten ze apart aanvragen, dat horen we in de loop van de middag. Mevrouw Beni van het reisbureau heeft ons uitstekend geholpen. Hierna zijn we richting busstation gelopen dat even buiten de stad ligt om met de bus naar het 120 kilometer verder gelegen Finisterre te gaan. We waren er maar net op tijd. De rit er naar toe loopt langs de kustlijn en kent de nodige bochten. We hadden 3 uur en 38 minuten nodig om van Santiago naar Finisterre te reizen. We waren zowat gaar toen we aankwamen. We hebben eerst maar iets gegeten en besloten om de bus van 19.00 uur ipv 17.00 uur terug te nemen. Na het eten zijn we naar Capo Finistere gelopen. Dat is ook een klimmetje van 3,5 kilometer. Is te voet wel goed te doen. Bij kilometerpaal 0,00 heb je en geweldig uitzicht over de baai en de oceaan. Op de dikke stenen, die her en der verspreid liggen, lagen de gekste dingen die mensen hier achterlaten. Van oudsher is het gebruikelijk dat men hier de schoenen verbrandt. Er is nu nog maar een enkeling die dat doet. Je zag op vele plaatsen dan ook plekken waar men spullen van allerlei aard verbrand had. Nadat wij ook wat achtergelaten hadden zijn we terug gegaan naar de haven. Nog wat gedronken en om zeven uur met de bus richting Santiago vertrokken. We waren om 21.40 uur in Santiago en hebben daar in een kroegje met wat medepelgrims nog een alcoholische versnapering genomen. Rond 1.00 uur zijn we moe en voldaan naar het hotel gegaan.

Ook weer wat langer geslapen dan gebruikelijk en ontbijt gebruikt in een Spaanse cafetaria. We hebben op weg naar de kathedraal nog wat kleinigheden gekocht. Rond tien uur waren we in de Kathedraal om deze eens goed te bezichtigen. Tot nu toe hadden we hier niet echt tijd voor. Ook wilden bij de pelgrimsmis van 12.00 uur bijwonen. We hebben de crypte bezocht en Jacobus omarmd en zijn mantel gekust. Dit zijn gebruikelijke plichtplegingen die deze tocht kompleet moeten maken, net als het grote wierookvat dat gezwaaid wordt. Alleen vandaag vind dit laatste niet plaats, jammer. Het is indrukwekkend als je bedenkt dat ze deze Kathedraal gebouwd hebben in een tijd dan men nog niet zo rijkelijk voorzien was van machinerieën. Het is nog degelijk handwerk allemaal. Wat verder opvalt is dat ook hier geen kaars te bespeuren is. Alles is hier elektronisch, geld erin op knopje drukken en kaarsje (lampje) brand een vooraf bepaalde tijd. Op zich ingenieus maar vanuit onze gedachtegang wel vreemd. Maar uiteindelijk gaat het niet direct om het kaarsje, dit is meer symboliek. Het gaat om de intentie en overtuiging van het bidden. Na de Heilige Mis zijn we een hapje gaan eten en al lopend door de stad ook nog souvenirs gekocht. Dit laatste is moeilijk om toch wat leuke dingen te kiezen en vooral tijdrovend. Met Anton en Astrid, waren we al eerder tegen gekomen, zijn we s’avonds samen wat gaan eten. Daarna nog even naar de lounge-bar Casino. Inmiddels is het 24.00 uur en is het 16 juni en zijn we 24 jaar geleden op deze datum getrouwd. We besluiten dan ook maar nog ene te sjudden op dit heugelijke feit. Tenslotte ben je maar een keer 24 jaar getrouwd.

De laatste dag in Santiago de Compostela en van onze reis, morgen staan we weer in het alledaagse leven en moeten we weer van alles. Is een raar gevoel dat je de vrijheid en het ongeregelde moet loslaten. Dat laatste waren net goed aan gewend en beviel prima. De vrijheid van een vogeltje dat niet kan vliegen moeten we dan opgeven. Beetje op tijd opgestaan om alles in te pakken en reisklaar te maken. Na het ontbijt hebben we de fietsen uit de kelder gehaald en deze naar de fietsenmaker op de Reu San Pedro gebracht voor demontage en om ze in te pakken. Om 15.20 uur komt een taxi ons oppikken bij het hotel. Deze brengt ons dan naar de fietsenzaak om de fietsen op te halen en dan door naar luchthaven. De meneer van de fietsenzaak regelt dit allemaal voor ons. Hierna naar de Kathedraal gegaan voor een bezoek aan het museum en de pelgrimsmis van 12.00 uur. We hebben onderweg nog wat spulletjes gekocht om mee te nemen en laten zegenen in de kerk. In de pelgrimsmis, die wederom indrukwekkend was, werd vandaag wel het manshoge wierookvat gezwaaid. Een belevenis op zich, 6 man trekken aan een touw en slingeren dit wierookvat tot een hoogte van 21 meter met een snelheid van wel 70 kilometer per uur. Gigantisch en iets aparts. Nu we dan alsnog gezien hebben is er het gevoel dat de reis nu compleet is. De rust valt dan ook zo over je heen, het is goed, we kunnen naar huis. We gaan nog wat eten en dan om 15.20 uur met de taxi naar de fietsenmaker en de luchthaven van Santiago de Compostela, samen met onze Duitse reisgenoot Wolfgang. Om 17.20 uur zitten we in het vliegtuig en kort daarna stijgen we op en begeven ons richting Palma de Mallorca, hier moeten we na een korte pauze overstappen. Om 20.15 uur stappen we weer in voor onze vlucht naar Dusseldorf. Hier landen we om 22.30 uur na een meer dan goed verlopen reis. We vlogen met Air Berlin en zijn zeer tevreden over de service en vriendelijkheid. Bij aankomst in Dusseldorf naar band 17 voor de bagage. Deze komt vrij snel na de landing over de band binnen. Dan gaan de grote deuren open en komt iemand met een kar met twee surfplanken en … één fiets. We geven aan dat we twee fietsen hadden afgegeven. Zij beweren er maar een te heeben. Na wat aandringen gaan de mannen nog eens kijken in het vliegtuig, 20 minuten later komen ze terug met de mededeling dat er echt maar een fiets is. Dat is niet zo mooi. Dan worden we doorverwezen naar de servicebalie van Air Berlin. Hier worden we vriendelijk te woord gestaan en blijkt dat de fiets van Jolanda achtergebleven is in Palma de Mallorca. De fiets komt de dag erna met de vlucht van 10.10 uur. We krijgen een telefoonnummer en een klachtennummer, als de fiets niet op vrijdag thuis is afgeleverd moeten we dat nummer bellen (de fiets is op woensdagavond 18 juni bezorgd). Nadat we alles bij elkaar hadden naar de aankomsthal, daar stonden Frank en Vienna getooid met een mooie ballon met de tekst; “Welcome Back”. Vertederend. Dan alles ingeladen zin we samen met Frank en Vienna huiswaarts gekeerd. Na ruim drie weken zitten we weer in een auto, wat gaat het dan snel. Je gaat ervan uit dat niemand thuis is op het tijdstip dat wij arriveren. Maar niets is minder waar. Ons hele huis is versierd. Een groot spandoek aan de voorgevel dat ze verlicht hadden met welkom thuis. Nagenoeg alle bewoners van de Meesweg hadden de vlag uitgehangen, een prachtig gezicht. Verder een verlichte oprit met gekleurde lampjes en kaarsjes. Geweldig, en dat allemaal voor ons, wat een verassing. Dan achterom, onder overkapping, alles vol slingers en kaarsjes. Mooie boeketten bloemen van kinderen en familie. Nadat we iedereen die er is begroet hebben komen de verhalen op gang onder het genot van lekkere hapjes en een kopje koffie. Ook het gebruikelijke drankje komt op tafel om alles kompleet te maken. Uiteindelijk gaan we om half vier naar bed. Deze niet verwachte ontvangst geeft een supergevoel, heerlijk, fijn dat mensen dit nog voor elkaar over hebben en waardering hebben voor het volbrengen van deze reis. Het zijn de kleine dingen die het doen.