Hallo
Wij willen ons even voorstellen, wij zijn Hans Coenjaerds en Jolanda Coenjaerds-Biermans.
Samen hadden wij plannen gemaakt om een reis naar Santiago de Compostela in noordelijk Spanje maken met de fiets van 14 mei 2007 tot en met 16 juni 2007.
Deze plannen hebben we geconcretiseerd op de eerder vermelde vertrekdatum.
Na een voortvarend begin hebben we de tocht niet helemaal kunnen volbrengen omdat Hans gevallen is.
Op zich een meer dan vervelende bijkomstigheid maar:
We gaan de draad weer oppakken
Afgelopen jaar hebben we deze tocht na iets meer dan 1100 kilometer moeten afbreken omdat Hans gevallen was. Hij had hierdoor een arm uit de kom met een breuk in het bot van de bovenarm. Toen de arm gezet was bleek dat er minimaal drie weken niet gefietst mocht worden. De arm werd gefixeerd……………… en daarmee was de tocht voorbij.
Na wat heen weer getelefoneer met Nederland zijn we de dag erna met de trein vanuit Frankrijk huiswaarts gekeerd. Op de terugreis hebben we eigenlijk al besloten om de tocht op 25 mei in 2008 voort te zetten vanaf Turenne, de plaats waar het incident plaatsvond. Dat besluit hebben we gerespecteerd:
Dus wij gaan daadwerkelijk op 25 mei aanstaande het restant afwerken.
Wie zijn wij?
Wij zijn gehuwd en hebben twee kinderen, Ilona van 21 jaar en Frank van 19 jaar oud.
Hans is geboren op 13 maart 1957 en opgegroeid in Mechelen.
Jolanda is geboren op 2 maart 1962 te Vilt.
Vanaf ons huwelijk in juni 1984 wonen we in Vilt, Gemeente Valkenburg aan de Geul.
Wij kennen ons vanaf september 1977.
Hans is werkzaam bij de DJI (Dienst Justitiële Inrichtingen) sinds 1 oktober 1980 als informatiebeveiliginsfunctionaris en communicatiemedewerker bij de penitentiaire inrichtingen Limburg Zuid.
In zijn vrije tijd is hij:
- Handbalscheidsrechter sinds 1977 en momenteel leveringsplichtig handbalscheidsrechter voor SV.Vilt-Be-Quick, jeugdscheidsrechter voor SV Vilt Be-Quick
- Lid van het mannenkoor Koninklijk Walrams Genootschap te Valkenburg a/d Geul sinds maart 1995, waar hij als tweede tenor zingt
- Lid van het reiscomité van het Koninklijk Walrams genootschap te Valkenburg a/d Geul
- Lid van het gemengd zangkoor Amicitia in Vilt sinds 2001
- Lid van de fietsclub "De Cyclist” uit Sibbe waar hij in de A-ploeg meefietst
Jolanda werkt als:
- Verzorgende IG bij Arista Cura in Sittard
- Medewerker bij Camping Oriëntal te Berg en Terblijt
- Zelfstandig Pedicure
In haar vrije tijd is zij:
- Lid van de SV Vilt Be-Quick, sinds 1972, en speelt actief handbal in het eerste team van de SV Vilt/Be-Quick
- Vrijwilliger bij de oppascentrale van de Alzheimervereniging
- Organisator van de Alzheimercollecte voor Vilt en Berg en Terblijt
- Vrijwilliger verjaardagscomité Harmonie Amicitia te Vilt
- Collectante Brandwondenstichting en Nierstichting
Ondanks dat we beiden druk zijn met onze baan nemen wij op een intensieve manier deel aan het leven.
Wij staan altijd tussen mensen, werken met mensen en helpen mensen daar waar mogelijk. Onze beroepen hebben ook met
mensen te maken. Wij staan midden in het leven en genieten ook van dit leven.
Zorgen voor… is ons dan ook niet vreemd. Bij ons thuis staat de deur altijd voor iedereen open. Mensen die bij ons komen weten ook dat je niet formeel aan de voordeur komt maar gewoon achterom.
Ook nemen wij deel aan het verenigingsleven op allerlei manieren die nog niet vernoemd zijn. Als het even gaat helpen we of coördineren zaken mee.
Onze omgeving
Onze omgeving, vrienden, familie, kennissen heeft onze verhalen van ons zelf gehoord of meegekregen uit de omgeving. Regelmatig zijn dan ook bevraagd naar de stand van zaken, welke route die volgen, waar we zouden slapen, hoeveel kilometer per dag we moesten fietsen, hoelang we over deden, etc. Soms leek het alsof sommigen in onze omgeving meer bezig waren met de reis dan wij. Dit gaf soms een schuldgevoel dat de voortgang op een klein pitje stond en op die momenten niet meer te vertellen viel. Anderzijds gaf het ook weer een stimulans om de zaak weer op te pakken en de voortgang erin te houden.
Mondjesmaat werden spullen aangeschaft en links en rechts advies ingewonnen. In de aanloop naar de reis hebben we ook een aantal mensen gesproken die deze reis ook al gemaakt hadden. Voor ons was dit zeer welkome informatie over wat we wel en niet moesten doen of aanschaffen. Het enthousiasme van deze vraagbaken (pelgrims) heeft ook weerslag gehad op ons. De contouren werden gaandeweg steeds meer zichtbaar.
Literatuur die ons aangereikt werd en waar we heen werden verwezen gaven ons een steeds duidelijker beeld. Hierin werd ook duidelijk het aantal pelgrims te voet, pers fiets, te paard die deze reis ondernemen. We gaan dus niet alleen op weg, maar zijn twee van velen. Stiekem verheugen wij ons op de collega pelgrims die we gaan tegen komen en de mogelijke contacten die gelegd gaan worden.